APOY Preview

Prologue

Sa loob ng isang subdivision nagdatingan ang mga patrol car at isang magarang pula na SUV. Tumigil sila sa tapat ng isang bahay, naka cordon na yung area at madaming mga tao ang nakikiusyoso.

Lumabas mula sa pula na SUV ang isang magandang babae na nakatali ang kanyang buhok. May mga lalake na napapito pero nung sinuot ng dalaga ang kanyang kwintas na may tsapa e napalunok sila at agad napatingin sa malayo.

Sinara ng dalaga ang kanyang kotse sabay nagtungo sa cordoned area. May nakita siyang matipunong lalake na nakatayo sa loob ng corden kaya kinalabait niya ito. “Hindi mo ba alam ano ibig sabihin nito? Bawal ang usisero pumasok sa cordoned area” sabi ng dalaga sabay hinila palabas yung lalake.

Sasagot pa dapat yung lalakeng naka Hawaiian polo at porontong shorts pero tinitigan siya ng masama ng dalaga sabay humaplos pa sa kanyang tsapa. “Ano?” tanong niya kaya yumuko nalang yung lalake at nag kibit balikat.

Naglakad na yung dalaga, sinalubong siya ng isang matandang lalake sabay nakipagamayan. “Everyone, eto si Detective Michelle Ramirez, she will be taking over here” sabi ng matanda.

“Carry on” sabi ng dalaga. “Nasa loob pa yung mga SOCO at di pa sila tapos sa markings” sabi ng matanda. “Tito, pang apat na ito ano?” sagot ng dalaga. “Oo nga e, well dito papatunayan ang husay mo. Ito na yung big  break mo iha. At wag mo naman akong tatawaging tito sa harapan nila” sabi ng matanda.

“Sorry tito” bulong ng dalaga. “By the way kumuha sila ng consultant to help out” sabi ng matanda. “Consultant? Bakit wala po ba silang tiwala sa akin?” tanong ni Michelle. “Hindi sa wala iha, sabi mo nga high profle yung mga kaso kaya yung mga kaibigan nila na mismo ang nag request. Wala ka na magagawa iha at utos mula sa taas yan” sabi ng matanda.

Nagsimangot ang dalaga sabay napadabog. “Iha alam ko mahusay ka pero wala ka pa napapatunayan. Consultant lang naman e and you should know he is good. They managed to bring in the Phantom” bulong ng matanda kaya nanlaki ang mga mata ng dalaga.

“The Phantom? Nagbibiro ka ata tito. No one knows who he is. Well his identity is kept secret I mean” sabi ni Michelle. “Kilala mo pala” sabi ng matanda. “Syempre, madami siyang big cases nasolve sa States at sa ibang bansa. Pero ang balita ko mahal siya maningil e” sabi ng dalaga.

“I have his number, that is all they gave me” bulong ng matanda. Napalingon sa paligid ang dalaga sabay tinignan ang matanda. “Wala pa siya dito” sabi niya. “Kaya nga e, pero nagtext ako sa kanya kanina at binigay ko tong address” sabi ng matanda.

“Tito bago niyo siya tawagan ulit gusto ko mauna sa loob. Please let me” maaawa ng dalaga. “Of course iha” sabi ng matanda. May lumabas na SOCO operative, “Sir pwede na po pumasok” sabi niya kaya pumasok na yung dalawa kasama yung first responder.

“Bali kanina po bandang alas sais ng umaga nakatanggap kami ng tawag mula sa kapitbahay. Itong biktima po e kasama daw nila tuwing umaga sa jogging kaya nung sinundo daw nila napansin nila bukas yung gate”

“Unusual daw po kasi siya pa yung sumusundo sa kanila tuwing umaga. Kaya kinabahan na sila konti. Pagdating nila dito napansin nila bukas yung gate kaya akala nila palabas na yung biktima. Masama na kutob nila kaya pumasok sila at kumatok sa pintuan pero walang sumasagot”

“Yung lalake po umikot at napansin yung basag na bintana, sumilip siya at doon na nakita yung biktima sa sahig. Doon na po sila tumawag at nagtungo kami agad dito. Naka lock poi tong pintuan, kami na po sumira nito para makapasok”

Nag perimeter check kami ng partner ko tapos nung nakasiguro kami wala nang tao e saka na namin tinawag yung SOCO” paliwanag nung pulis. “Mukhang gawain ng akyat bahay, baka pumalag siya” sabi ni Michelle.

“Possible time of death, around eleven po ng gabi. Victim sustained two stab wounds on the neck. He bled to death” sabi ng SOCO operative. Napabuntong hininga si Michelle pagkat mukhang simpleng kaso lang yon ng akyat bahay.

“Mga drawer nakabukas, nawawala yung TV, halatang may flatscreen yung biktima dahil sa mga wall support. Base dito sa mga dust sa floor may mga tower speakers din siya dito” sabi ni Michelle sabay nagtungo sila sa taas.

“As expected all drawers are open, we cannot say what is missing until one relative comes to tell us” sabi ng dalaga. Bumalik sila sa baba, pumasok sa isang maliit na opisina at nakita nila yung mga nakabukas ding mga drawer.

“Based on my initial thoughts this is a simple case of home burglary gone wrong” sabi ni Michelle. “So that is it? Just like the other cases?” tanong ng matanda. “Well everything seems that way, tito..i mean major nakikita niyo naman diba?” sabi ng dalaga.

“So you don’t mind if I get a second opinion from the consultant?” tanong ng matanda. “Tsss sure, sige baka mabigyan niya tayo ng foreign insight” sabi ni Michelle sabay nagsimangot. “Everyone out please” sabi ng matanda sabay nilabas niya phone niya at nagpadala siya ng text message.

Agad tumunog phone niya, “What did he say?” tanong ng dalaga. “He is already here” sabi ng matanda kaya agad sila lumabas at napalingon sa paligid. Wala silang makitang foreigner kaya nagpadala ulit ng text message ang matanda.

Narinig nila tumunod ang isang phone, pagtingin nila natawa si Michelle. “You have to be kidding me” bigkas niya pagkat phone nung lalakeng naka Hawaiian polo yung tumunog.

Nakita nila ito nagtetext, tumunog yung cellphone ng matanda kaya agad niya ito binasa. “Pasimple mo ako imbitahin lumapit, kunwari for questioning” sabi sa mensahe. “Tito nagpapatawa ba yan?” tanong ng dalaga.

“Only one way to find out” sabi ng matanda kaya nagpadala ulit ito ng mensahe. Pagtanggap niya ng sagot agad niya tinuro yung binata at pinalapit. “Papasukin yan dito” utos niya aya tinaas yung cordon para sa kanya.

“Major Delfin Cacho” sabi ng binata sabay nagkamayan sila. “How sure are you this is the guy? Pinoy siya tito” sabi ni Michelle. “He knows the code” sabi ni Delfin. “Shall we start?” tanong nung lalake. “Sir this way” sabi ni Delfin.

“At bakit mo siya tinatawag na sir? We are not even sure he is the real deal” sabi ni Michelle. Naglabas ng passport yung lalake at inabot sa dalaga. “Juan Dela Cruz, yeah right, look he even has a fake passport, we can arrest him” sabi ng dalaga.

“I have to keep my identity safe you know. Shall we or are you just wasting my time?” tanong ni Juan. Pumasok sila sa loob ng bahay, “Chair please” sabi ni Juan kaya kumuha ng upuan yung matanda. “Kindly step out and leave me here for a moment” sabi ni Juan.

Lumabas si Michelle at tito niya sabay pinagmasdan si Juan na naupo. “Duda ako diyan tito” bulong ng dalaga. “Iha the real Phantom knows the code, he knows it so siya yan” sabi ni Delfin.

“Pinoy siya tito. Oh come on, the famous Phantom is a Filipino like us?” tanong ng dalaga. “You should be proud, kaya lang di tayo pwede magsaya kasi we have to keep his identity a secret” sabi ni Delfin. “Tito sinasabi ko na sa iyo duda ako diyan e” sabi ng dalaga.

Ilang minuto ang lumipas walang kibo si Juan sa upuan. Nainip na si Michelle kaya dahan dahan siya pumasok at tumabi sa binata. “What the hell! Natutulog siya!” sigaw niya kaya pumasok si Delfin at napakamot.

Tumayo si Juan at nag inat, “Pasensya na kayo, jetlag lang” sabi niya. “Manloloko lang ito, I am going to arrest you” sigaw ni Michelle. “For what? Possession of a handsome face?” landi ni Juan kaya natawa si Delfin.

“Pilosopo! You are not that handsome” sabat ni Michelle. “Not that handsome is still handsome you know” sagot ni Juan. “Tsss stop wasting our time, get out of here already” sabi ni Michelle.

“This is not a doing of your so called akyat bahay. The door was locked am I right?” tanong ni Juan. “Yes and the first responders had to break it down to get inside” sagot ni Delfin. “Yes yes, that broken glass…the victim here knew the suspect” sabi ni Juan.

“How sure are you?” tanong ng dalaga. “Tignan mo siya, tignan mo yung baril niya naka on safety. Nilagay lang yan sa kamay niya nung patay na. This victim is a major like you, yes?” tanong ni Juan. “Yes” sagot ni Delfin.

“And he is good marksman am I right?” tanong ng binata. “How did you know that?” tanong ni Michelle. “Ayan o mag medalya at tropeo. Tapos yung mga larawan sa picture frames panay siya sa shooting events”

“Someone like that is quite trigger happy. Well maybe that is too harsh to say but instances like home invasions he would always be ready to shoot. Sinaksak siya sa leeg, ibig sabihin nakalapit yung suspect sa kanya. Kung alam mo home invasion papayag ka ba makalapit yung suspect?”

“Alam ko sasabihin mo baka may kasama yung suspect but he is a marksman, ang mga tulad niya maingat at kahit sabihin mo surprise attack mula sa likod e dapat nagpaputok parin yan”

“So based on what I see in this crime scene the victim knew the suspect. Nag usap sila dito sa salas. Mukhang nag inuman pa sila. Mukha naman masinop tong tao na ito pero tignan mo yung glass table, may natuyong liquid” sabi ni Juan sabay lumuhod at inamoy ang lamesa.

“Amoy alak so nag inuman nga sila” sabi niya aya nakiamoy si Delfin saka tinginan ang dalaga. “Hmmm..black label” sabi ni Juan. “Mang iinom ka din pala” sabi ni Delfin. “Hindi pero ayun o sa cabinet yun lang ang nabawasan. Yung iba naka karton pa” sabi niya.

Naglakad si Juan papuntang kusina, “Etong mga baso wala sa ayos, ito ang ginamit nila pero hinugasan pa ito ng suspect bago umalis. Masinop yung biktima kaya pag siya naghugas e isosoli niya yon sa cupboard for sure pero tignan niyo tong dalawang baso nakalagay lang sa glass tray” sabi ni Juan.

Binuksan niya yung ref sabay sinara ulit ito. “Nag inuman sila, naubusan ng yelo kaya nag alok yung suspect na kukuha ng yelo. Pinoy kaya yung biktima nag alok siya kukuha. Nagsabay sila magtungo dito sa kusina, habang kumukuha sa ref doon na siya nasaksak sa leeg”

“Lahat ng kutsilyo dito sa lalagayan kumpleto naman kaya may dalang sariling kutsilyo yung suspect. Syempre pagsaksak dito dapat may dugo dito kaya…” sabi ni Juan sabay lumuhod at inamoy yung sahig.

“There you go amoy bleach siya” sabi niya. So kinaladkad niya yung katawan papunta sa likod ng salas. Yung bintana ang basag nito palabas, binasag niya yon para palabasin home invasion”

“Pero pag akyat bahay ang basag papasok. So if we look out of the window we will see the more broken glasses outside. Yung mga nawawala sadya lang kinuha para palabasin nga magnakakaw pero if you follow me I have  hunch” sabi ni Juan.

Nagtungo sila sa likod ng bahay, binuksan yung isang bodega at doon nakita yung mga TV at ibang appliances na nawawala mula sa loob ng bahay. “How the hell did you now they were there?” tanong ni Michelle.

“Ayon sa log book ng guard station wala naman pumasok o lumabas na kotse na kakaiba. Ayon sa log book dumating ng bandang alas dyes ang biktima, syempre killala na kotse niya kaya pinapasok nalang siya. Sayang ano? Sana nakita na nila itsura nung suspect because for sure the only way he can get inside here is with him” sabi ni Juan.

“Naku I sense a chance in the security agency after the rest of the neighbors learn about that. Anyway, as I was saying magkakilala sila. Now the question is, how did that person escape the subdivision when the only way out is through that gate?” tanong ng binata.

“Don’t bother asking the guard post, wala sila alam. The moment you gave me the address I already asked. So according to the SOCO operative he died around eleven? Now the question is how to you get away of this so called secured subdivision?” tanong ni Juan. “So pano?” tanong ni Michelle. “Aba ikaw yung detective ikaw sumagot non. Consultant lang ako. So ask your SOCO team to get prints from the car then even out here. This is part of the crime scene so watch your step please” sabi ni Juan.

Nakabalik sila sa harapan, muling nag inat si Juan sabay humikab. Inutusan na ni Delfin yung SOCO team na isama sa crime scene yung likod ng bahay at yung kotse. “Now do you believe me?” tanong ni Juan.

“Pinoy ka e” sabi ng dalaga kaya natawa ang binata. “So pag foreigner ako mas maniniwala ka sa akin?” tanong ni Juan. “That is not what I meant” sagot ng dalaga. “Miss pag ako sa iyo pagsabihan mo yung guard post na wala muna pwede lumabas. Kunin mo listahan nila ng mga kotse na lumabas mula alas onse ng gabi hanggang ngayon”

“Then sino man yung mga tao na lumabas call them for questioning. After that magsama ka ng iba tapos rumonda tayo dito” sabi ni Juan. “Do you think he is still here?” tanong ng dalaga. “He or she could be, come on lets go around to check” sabi ni Juan.

Papasok na sa patrol car si Juan nang tawagin siya ni Delfin. “Dito tayo” sabi niya sabay pumasok sa pulang SUV. Pumasok sa likod si Juan sabay nag inat, “Tell your fellow police officers to turn their sirens on. If he is still here then we want him or her to know that we already know he or she is still here” sabi ni Juan.

Rumonda sila, mabagal yung takbo at lahat sila palingon lingon. “He must be taking one family hostage” sabi ni Michelle. “Miss pag ginawa niya yon dapat kanina palang alam na natin. Nakita mo ba dami ng usi kanina? For sure nagtawagan na ang mga tao dito to check on each other”

“May association sila dito ng home owners at yung matabang madaldal kanina ang presidente nila. Walang tigil nagdaldal at nagtatawag. Now is a good time to buy a house here kasi babagsak presyo niya” sabi ni Juan.

“Grabe ka naman mag isip! Pati yon naiisip mo” sigaw ng dalaga. “Common sense lang at practicality. Turn off ang mga ganyan sa buyers e. So yung mga nagbebenta for sure ibaba presyo nila. Maganda yung lugar so baka makabili ako ng bahay dito” sabi ni Juan.

“The security agency will be changed, for sure hihigpit dito. Kaya now is a good time to buy a house here. Business opportunity ito kaya makatawag nga ako sa mga kakilala ko, sayang din ang finders fee” sabi ni Juan.

“Seryoso ka? Sa ganitong oras ganyan ka mag isip?” tanong ng dalaga. “Oo, pag may opportunity grab it. Wala naman ako tinatapakan ng tao ha. Miss you have to be wise sa buhay” sabi ni Juan.

“Ayon!” sigaw ni Delfin, pagtingin nila may isang lalake na tumatakbo ng mabilis palayo kaya umarangkada si Michelle. Napapreno ang dalaga pagkat humarap yung lalake at nagpaputok ng baril.

Dumapa sa likuran si Juan, sina Michelle at Delfin lumabas ng kotse at nakipagpalitan ng putok. Ilang segundo lumipas bulagta sa kalsada yung lalake, sumugod na yung mga pulis at sumenyas na wala na siyang buhay.

Kinordon ulit nila yung bagong area, si Michelle binuksan yung pintuan ng kotse sabay natawa nang makita si Juan na nakadapa parin sa loob. “Patay na siya” sabi ng dalaga. Dahan dahan sumilip si Juan saka lumabas ng kotse.

Lumapit sila sa bangkay nung suspect sabay napansin nila ang duguan na damit nito. “Kagago di man lang humiram ng pambihis” sabi ni Juan. “How sure are we siya yung suspect?” tanong ni Michelle. “Itanong mo siya…aww patay na. Binaril niyo kasi e. Sana di niyo pinuruan so malamang sa impyerno bagsak niya, be as bad as you can be para isang araw matatanong mo siya” biro ni Juan.

“Gago! Duwag!” sigaw ng dalaga. “Trigger happy kayong lahat, e di sana pag nahuling buhay natanong pa natin bakit niya pinatay yung Major” sabay ni Juan. “SOP, nagpaputok siya e” sabat ni Michelle. “yeah right, kahit na SOP you should still keep in mind suspect siya na pwede tanungin” sabi ni Juan.

“Well as far as we are concerned this case is closed” sabi ni Michelle. “Sabi mo e” sagot ni Juan sabay bumalik sa loob ng kotse. “Hoy bakit ka pumasok ng kotse ko?” tanong ng dalaga.

“Ihahatid mo ako sa hotel ko” sabi ni Juan. “Ano ako alalay mo? Kung pano ka nakarating dito ganon ka bumalik sa hotel mo” sabi ng dalaga. “Wala ako dalang pera, di pa ako nakapagpalit ng dollars. Special consultant nga e, hala ihatid mo ako sa hotel ko” sabi ni Juan.

Sige na iha, your job here is done already. Kami na bahala dito at magfile ka nalang ng report mo mamaya” sabi ni Delfin. Nagsimangot ang dalaga sabay pumasok sa kotse. “Youre welcome” sabi ni Juan. “Hoy dito ka nga sa harapan, ano ako driver mo?” tanong ng dalaga.

“Ayaw mo niyan nakikita mo ako sa rear view mirror mo? Ikaw din pag ako sa harapan mahihirapan ka tignan ako” landi ng binata kaya tinignan siya ng masama ng dalaga sabay inirapan. “Gago” sabi ng dalaga.

Tatlong araw lumipas, sa loob ng isang hotel sa Baguio nakatambay si Juan nang nagring phone niya. “Oh hello Michelle, did you miss me already?” tanong ng binata. “Gago! Obviously nandito ka pa sa bansa, they need your help” sabi ng dalaga.

“Ano meron?” tanong ng binata. “Another case, this time two majors were killed. They are asking for you” sabi ng dalaga. “Sus sabihin mo you need my help” landi ni Juan. “Gago! Sila nagrequest, kaya ko to mag isa pero nirequest ka nila” sabi ni Michelle.

“Nasa Baguio ako e. Namiss ko bansa natin kaya naglilibot ako bago ako bumalik” sabi ni Juan. “Did you hear what I said? Kailangan ka nila dito” sabi ng dalaga. “Say please” landi ng binata.

“Gago! Antimpatiko” sigaw ng dalaga sabay pinatay yung tawag. Natawa si Juan pero nilapag phone niya sa kanyang tabi sabay nag antay. Nagring ulit phone niya, “Fine, I need your help” sabi ni Michelle. “Say it” sabi ni Juan.

“Shit ka talaga…please” sabi ng dalaga. “Pilit e, bye” sabi ni Juan sabay pinatay niya yung tawag. Nagring ulit phone niya, “Please” sabi ni Michelle agad. “Okay, I am in Baguio right now, take a video of the crime scene then send it to my email account. I will be there by tomorrow unless gusto mo ako sunduin dito” sabi ni Juan.

“I cannot do that, they need me here” sabi ng dalaga. “Fine, so I will be there by tomorrow. I will stay at the same hotel so pick me up around ten” sabi ni Juan. “Ten?! Di mo ba pwede agahan?” tanong ng dalaga. “Ano oras na ba? Alas onse ng umaga, kakain pa ako lunch. Maglilibot pa ako konti tapos biyahe ako ng gabi. I need to rest so I can think straight” sabi ni Juan.

“Ang dami mo arte!” sigaw ng dalaga. “Hoy magpakabait ka nga, ikaw may kailangan” sabi ni Juan. “Fine, tomorrow then” sabi ng dalaga. “Oh come on say it, say that you miss me” landi ni Juan. “Che! Ang kapal ng mukha mo!” sigaw ng dalaga kaya natawa ng malakas si Juan.

 APOY E-book

by Paul Diaz

COMING SOON